De grote zaal in de Pelikaan was op Zondag 17 mei jl. omgetoverd tot een heuse theaterzaal, geheel in blauw licht. Op het scherm was voortdurend
een filmpje van twee kleine brandende lichtjes op een rivier te zien.
De speler Saleh, regelmatig ondersteund door de muzikant Haian Arshied,
die zachte muziek maakte met een viool of snaarinstrument.
Het werd een heel persoonlijk en soms aangrijpend verhaal van een jongeman, die in Irak heel graag toneelspeler wilde worden. Door de strenge familie omstandigheden (vader vond toneelspeler geen goed beroep). Later kwam toneelspelen er door de vreselijke oorlog (tussen Irak en Iran) er helemaal niet meer van. Sterker nog, vluchten naar een vreedzaam land was aan de orde. Een vlucht met vele ontberingen.
En dan uiteindelijk terecht komen in Nederland. Hij doet auditie aan de toneelopleiding en wordt uiteindelijk toegelaten.
Vijf lange jaren staat zijn leven stil, de procedure om een verblijfsvergunning te krijgen betekent wachten, wachten en nogmaals wachten. Intussen doet hij alles om maar Nederlander te worden zoals de vuilnisbak op tijd buiten zetten, of een hondje aanschaffen enz. enz., maar toch blijft hij een Irakees, een vreemdeling.
En nu hij de kans heeft om met zijn Nederlandse paspoort Irak te bezoeken noemen mensen hem daar ‘Nederlander’, vanwege zijn ‘verbleekte’ huid.
Na de indrukwekkende voorstelling was er de mogelijkheid om vragen te stellen en die kwamen er.
Het was erg jammer dat deze voorstelling, die in samenwerking met de Pelikaan werd georganiseerd en waar er ook door de Pelikaan behoorlijk veel publiciteit voor was gemaakt, er slechts zo’n 20 belangstellenden aanwezig waren, allen Nivonners! Zij hebben er wel heel erg van genoten!
Na afloop hebben we als Nivon afscheid genomen van Annie en Theo van de Pelikaan. Na vele, vele jaren van enorme inzet, verlaten zij nu de Pelikaan. Zij worden opgevolgd door Tjibbe.
Herman van Kordenoordt
